آلبرت انیشتین

تکامل بمب اتمی که در اثنای جنگ جهانی دوم صورت گرفت بر پایه ی نتیجه ای بود که انیشتین در سال 1905 به ان رسیده بود در حالیکه مطابق نظریه های علمی گذشته ماده نه می توانست به وجود بیاید و نه از میان برود انیشتین به این نتیجه رسید که ماده (جرم) می تواند به انرژی تبدیل شود و انرژی به ماده، او این نظریه را با فرمول E = MC² که بسیار ساده  بنظر می رسد بیان کرده که در آن E نماینده انرژی، M نماینده جرم، C نشان دهنده سرعت نور است.

1 فضا منحنی است .

2 کوتاه ترین فاصله بین دو نقطه خط مستقیم نیست.

3 کیهان محدود ولی بدون مرز است.

4 زمان نسبی است ونمی شود در همه جا به طور دقیق مورد اندازه گیری اش قرار داد.

5 کیهان از نظر شکل استوانه ای است ونه کروی.

6 زمان بعدی از مکان ومکان هم بعدی از زمان است ونه زمان ونه مکان قادر نیستند بدون یکدیگر وجود داشته باشند.

7 ما در یک دنیای چهار بعدی زندگی میکنیم که زمان هم بعد چهارم ان است.

8 حرکت نسبی است.

9 سرعت نور که 186000میل در ساعت است در همه جا وهر زمان ودر هرجهت به همین میزان باقی میماند و تغییری در ان دیده نمیشود.
 

آلبرت انيشتين، مبدع نظريه نسبيت كه بزرگترين دانشمند عصر كنونى شمرده مى شود در سال ۱۸۷۹ در شهر اولم آلمان زاده شد. خانواده اش اصل و نسبى يهودى داشتند اما چندان پايبند آداب و مناسك سنتى آيين يهود نبودند. انيشتين در يادگيرى زبان كند بود و حتى تا نه سالگى كاملاً روان حرف نمى زد بطورى كه پدر و مادرش به وحشت افتادند كه مبادا فرزندشان ناقص و غيرعادى باشد. بعلاوه سخت از مدرسه متنفر بود و فقط در درس رياضيات و علوم خوب كار مى كرد. در ايام كودكى نواختن ويلن را هم ياد گرفت و در آن تبحر پيدا كرد. در ۱۸۹۵ براى ثبت نام در مدرسه پلى تكنيك فدرال سوئيس در زوريخ اقدام كرد اما در امتحان ورودى پذيرفته نشد. ولى در امتحان سال بعد موفق شد و به عضويت مدرسه پلى تكنيك درآمد و در سال ۱۹۰۰ از آن فارغ التحصيل شد. تحصيل رسمى اش برايش آنقدر ناخوشايند بود كه تا يك سال پس از فراغت از تحصيل هيچ كار خاصى انجام نداد. او در زوريخ ماند و با تدريس پاره وقت زندگى اش را اداره مى كرد چون نمى توانست شغل دانشگاهى منظمى به دست آورد. در ۱۹۰۱ به تابعيت سوئيس درآمد و نيز در همين سال نخستين مقاله علمى اش را به چاپ رساند. سال بعد شغلى در دفتر ثبت اختراعات سوئيس در شهر برن به دست آورد. در آنجا چندين دوست مهم پيداكرد. در همين دوره با يكى از همكلاسى هاى قبلى اش در مدرسه پلى تكنيك ازدواج كرد.

سال ،۱۹۰۵ سالى سرنوشت ساز براى انيشتين بود: در حالى كه هنوز كارمند دفتر ثبت اختراعات بود پنج مقاله در نشريه فيزيك (Annalen der Physik) منتشر كرد كه نوشته هايى متحول كننده از كاردرآمدند. راوى راويندرا كه نوشته اش درباره انيشتين يكى از منابع اين گفتار است در اين باره مى نويسد: سه تا از اين مقالات ـ كه در زمره بزرگترين نوشته هاى تاريخ علم قراردارند ـ به تعبير رابرت اوپنهايمر «به غايت زيبا و درخشان» بودند.

يكى از آنها نظريه نسبيت خاص انيشتين را بيان مى كرد. او در همان سال براساس اين نظريه فرمول معروف E=mc2 را از پى آورد كه ارتباط كمى دقيق ميان انرژى ذره و جرم را بيان مى كرد. يكى ديگر از اين نوشته ها، مقاله مهمى درباره حركت برونى (Brownian motion) و ديگرى راجع به اثر فتوالكتريك بود. انيشتين در اين اثر به طرح يك مفهوم اساسى در فيزيك كوانتوم پرداخت يعنى مفهوم كوانتاى انرژى نور كه بعدها فوتون نام گرفت.

می گویند “مریلین مونرو ” یک وقتی نامه ای نوشت به ” البرت انیشتین ” که فکرش را بکن که اگر من و تو ازدواج کنیم بچه ها یمان با زیبایی من و هوش و نبوغ تو چه محشری می شوند !

آلبرت انیشتین

آقای ” انیشتین ” هم نوشت : ممنون از این همه لطف و دست و دلبازی خانم .واقعا هم که چه غوغایی می شود ! ولی این یک روی سکه است . فکرش را بکنید که اگر قضیه بر عکس شود چه رسوایی بزرگی بر پا می شود !

انیشتین برای رفتن به سخنرانی ها و تدریس در دانشگاه از راننده مورد اطمینان خود

  کمک می گرفت.

  میان شنوندگان حضور داشت بطوریکه به مباحث انیشتین تسلط پیدا کرده بود!

  یک روز انیشتین در حالی که در راه دانشگاه بود با صدای بلند گفت که خیلی

  احساس خستگی می کند.

  راننده اش پیشنهاد داد که آنها جایشان را عوض کنند و او جای انیشتین سخنرانی

  کند چرا که انیشتین تنها در یک دانشگاه استاد بود و در دانشگاهی که سخنراني

  داشت کسی او را نمی شناخت و طبعا نمی توانستند او را از راننده اصلی تشخیص دهند.

انیشتین قبول کرد، اما در مورد اینکه اگر پس از سخنرانی سوالات سختی از وی

  بپرسند او چه می کند، کمی تردید داشت.

  به هر حال سخنرانی راننده به نحوی عالی انجام شد ولی تصور انیشتین درست از

  آب درآمد.

  دانشجویان در پایان سخنرانی شروع به مطرح کردن سوالات خود کردند

  در این حین راننده باهوش گفت: سوالات به قدری ساده هستند که حتی راننده من هم

  نیز می تواند به آنها پاسخ دهد.

 سپس انیشتین از میان حضار برخواست و به راحتی به سوالات پاسخ داد به حدی

که باعث شگفتی حضار شد.

آلبرت انيشتين، مبدع نظريه نسبيت كه بزرگترين دانشمند عصر كنونى

شمرده مى شود در سال ۱۸۷۹ در شهر اولم آلمان زاده شد. خانواده اش

اصل و نسبى يهودى داشتند اما چندان پايبند آداب و مناسك سنتى آيين

يهود نبودند. انيشتين در يادگيرى زبان كند بود و حتى تا نه سالگى كاملاً

روان حرف نمى زد بطورى كه پدر و مادرش به وحشت افتادند كه مبادا

فرزندشان ناقص و غيرعادى باشد. بعلاوه سخت از مدرسه متنفر بود و

فقط در درس رياضيات و علوم خوب كار مى كرد. در ايام كودكى نواختن

ويلن را هم ياد گرفت و در آن تبحر پيدا كرد. در ۱۸۹۵ براى ثبت نام در

مدرسه پلى تكنيك فدرال سوئيس در زوريخ اقدام كرد اما در امتحان ورودى

پذيرفته نشد. ولى در امتحان سال بعد موفق شد و به عضويت مدرسه پلى

تكنيك درآمد و در سال ۱۹۰۰ از آن فارغ التحصيل شد. تحصيل رسمى اش

برايش آنقدر ناخوشايند بود كه تا يك سال پس از فراغت از تحصيل هيچ كار

خاصى انجام نداد. او در زوريخ ماند و با تدريس پاره وقت زندگى اش را اداره

مى كرد چون نمى توانست شغل دانشگاهى منظمى به دست آورد. در ۱۹۰۱

به تابعيت سوئيس درآمد و نيز در همين سال نخستين مقاله علمى اش را

به چاپ رساند. سال بعد شغلى در دفتر ثبت اختراعات سوئيس در شهر

برن به دست آورد. در آنجا چندين دوست مهم پيداكرد. در همين دوره با

يكى از همكلاسى هاى قبلى اش در مدرسه پلى تكنيك ازدواج كرد.